شمرابن ابیطالب
علی ای خطای خلقت تو چه آفتی خدا را
تو که منهدم نمودی همه آشیان ما را
نه بشر توانمت گفت و ز نسل آدمیزاد
که به اشتیاق کشتی زن و مرد بینوا را
علی ای نماد نکبت،همه کرشدست عالم
ز صدای آیه های قتل قوتوله قالا
نرو ای گدای مسکین به در چنین خبیثی
که چو جد نابکارش ببرند دست و پا را
همه لعن و نفرت ما بتوای صدای وحشت
که به میهنم کشاندی همه خواری وعزا را
تو شقی ترین پلید همه قرن ها به عالم
تو زبیخ و بن بریدی شجر شریف ما را
علی ای همه شرارت بسرآمدست کارت
زتو و همه تبارت ببریم اقتدا را
همه آل و پیروانت دنی و فریبکارند
به سزد که دین کشتن برود ره فنا را